Biliyorum. Başlığı okuyanlar, biraz şaşırmış olabilirler. Ancak benim, şu an ebedîyete göç etmiş bu nazik insanın nazarımdaki kabulü, bir şiir üstadı olmaklığıdır.
Şehirde mekan ve yaşam olgusunu fikir ve kültür, inanç ve ahlak, estetik ve tevazu, sadelik ve bilgelik, nizam ve ölçü hakikatleriyle yoğurup, derin ihtilaçlarla boğuşan ve kokuşmuş sığlıkların sasılığında ruhunu yitirmiş şehrin nefes alınabilen yegâne mekânlarının ortaya koyucusu olmuş bilge insan Turgut Cansever'i, bu sebeble, bir Yahya Kemal'den, bir Ahmet Haşim'den ve hatta bir Fuzulî'den daha az şair, addetmiyorum.
Belki on beş yıl belki daha fazla bir zaman önce, özel radyoların henüz yayılmaya başladığı vakitlerde, bir radyo programında dinledim ilk kez merhumu. Tabii tanımıyordum. Kültürden, fikirden, tarihten, edebiyattan, düşünceden velhasıl arda arda sıraladığı yoğun bilgi sağanağının altında zihnimin epeyce ezildiğini, takatten kesildiğini iyi hatırlıyorum. Ve böylesine akıcı, rahatsız etmeyen, her kelimesinin içi dopdolu, ışıltılı, parlak bir konuşmanın neticesinde, hayran olmuştum kendisine.
Geçtiğimiz pazar günü vefat haberini duyunca, o ilk dinlediğim radyo sohbetini hatırladım.
Bir güzel insan daha eksildi dünyadan.
Allah, rahmetiyle kuşatsın, en güzel isimleriyle kutsasın, mekânı cennet olsun.
0 yorum:
Yorum Gönder