FEEDJIT Live Traffic Feed

NİHAYET VAKTİ GELDİ...

30.11.2007


Neyin vakti?

Sonunda kendimi günlük blog yazma konusunda kâfi derecede donanımlı, kararlı, hazırlıklı, azimli hissettim bugün.

Günlük yazı, benim için hayli ciddi bir uğraş manasını taşıdığı için şu ana kadar uzak durdum hep.


Periyodik olmayan ve ağırlıklı olarak edebî nitelikte yazılar yazdım, kendi şiirlerimi ve çevirilerimi paylaştım iki blogumda.


Aslına bakarsanız, "gidenler" içerik olarak çok daha farklı olarak düşünülmüştü en başta. İsmi aldığım vakit, terkedenlerin ve terkedilmişlerin hikâyeleriyle örülmüş bir blogtu zihnimdeki. İşe bakın ki, bir terkin ardından bu içerik fikrini terkettim.


Hayat, bazen güleni ağlatıyor, ağlayanı güldürüyor. Bazen gülünesi şeylere ağlıyoruz, ağlanılası şeylere gülüyoruz. Ama zannedersem asıl mesele de, bu ikircikli durumdan kendinize ait olan soruyu doğruca tespit edip, isabetli cevapla kazançlar hanesine bir çentik daha atabilmek olsa gerek.


Evet, dediğim gibi, "gidenler"'in hikâyesinde, terkedilmişliğin blogu olmak vardı. Ancak, kader gidenler'i başka bir hüvviyete bürüdü.


Ağırlıklı olarak çeşitli tarihlerde yazılmış şiirlerim var. Beraberinde, Nizar KABBANİ şiirlerinin tarafımdan yapılan çevirileri. Ve yine bazen etkileyici hikâyeleri de barındıracak içerisinde bu blog. Nihayetinde ise, günlük yazılarımı da ihtiva edecek bu saatten sonra.


Bu arada, bir bilgi olarak şunu da kaydetmek lüzumunu hissediyorum. Daha doğrusu bu bilgiyi sizinle paylaşmak istiyorum.

GİDENLER şiiri, bu blogla beraber hayatiyet bulmuştur. Boş sayfaya bakarken ne yazayım diye ( tabii bu bakışma epey uzun bir müddet sürdü) birden kelimeler dökülüverdi ekrana. Ve bu şiirimi gerçekten çok sevdim.

aşkın yedi vadisinden zarif zarif gidenler
gülü koklayarak yağmur olup gidenler




OSMAN OKÇU'YA

6.11.2007

kusmuğu beyninde kaltak şehrin
kirletilmiş aşklarıdır yaşanan şimdi


Mahmut ÇETİN
İstanbul '95

Blog Widget by LinkWithin